Τα σφυρήλατα εξαρτήματα παράγονται μέσω της διαδικασίας σφυρηλάτησης. Η σφυρηλάτηση χωρίζεται σε δύο τύπους: θερμή σφυρηλάτηση και ψυχρή σφυρηλάτηση. Η θερμή σφυρηλάτηση είναι σφυρηλάτηση που εκτελείται πάνω από τη θερμοκρασία ανακρυστάλλωσης μετάλλου. Αυξάνοντας το

Η θερμοκρασία μπορεί να βελτιώσει την πλαστικότητα του μετάλλου, η οποία είναι ευεργετική για τη βελτίωση της εγγενούς ποιότητας του τεμαχίου εργασίας και καθιστά λιγότερο πιθανό να ραγίσει. Οι υψηλές θερμοκρασίες μπορούν επίσης να μειώσουν την αντίσταση στην παραμόρφωση

μέταλλο και να μειώσει την χωρητικότητα των απαιτούμενων μηχανημάτων σφυρηλάτησης. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές διαδικασίες θερμής σφυρηλάτησης, η ακρίβεια του τεμαχίου εργασίας είναι κακή και η επιφάνεια δεν είναι λεία. Τα προκύπτοντα σφυρήλατα μέρη είναι επιρρεπή σε

οξείδωση, απανθράκωση και ζημιά από την καύση.

Η ψυχρή σφυρηλάτηση είναι σφυρηλάτηση που πραγματοποιείται σε θερμοκρασία χαμηλότερη από τη θερμοκρασία ανακρυστάλλωσης του μετάλλου. Σε γενικές γραμμές, η κρύα σφυρηλάτηση αναφέρεται σε σφυρηλάτηση σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ σφυρηλάτηση σε θερμοκρασία

υψηλότερη από την κανονική θερμοκρασία αλλά που δεν υπερβαίνει τη θερμοκρασία ανακρυστάλλωσης ονομάζεται σφυρηλάτηση. Για ζεστή σφυρηλάτηση. Η θερμή σφυρηλάτηση έχει μεγαλύτερη ακρίβεια, λεία επιφάνεια και χαμηλή αντίσταση παραμόρφωσης.

Τα σφυρήλατα μέρη που σχηματίζονται με ψυχρή σφυρηλάτηση σε θερμοκρασία δωματίου έχουν υψηλή ακρίβεια σχήματος και διαστάσεων, λεία επιφάνεια, λίγα βήματα επεξεργασίας και είναι βολικά για αυτοματοποιημένη παραγωγή. Πολλά κρύα σφυρηλατημένα και κρύα

Τα σφραγισμένα εξαρτήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν απευθείας ως εξαρτήματα ή προϊόντα χωρίς την ανάγκη μηχανικής κατεργασίας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ψυχρής σφυρηλάτησης, λόγω της χαμηλής πλαστικότητας του μετάλλου, είναι εύκολο να συμβεί ρωγμή κατά τη διάρκεια της παραμόρφωσης και της

Η αντίσταση στην παραμόρφωση είναι μεγάλη και απαιτεί μηχανήματα σφυρηλάτησης μεγάλης χωρητικότητας.

Η θερμή σφυρηλάτηση χρησιμοποιείται όταν το τεμάχιο εργασίας είναι μεγάλο και παχύ, το υλικό έχει υψηλή αντοχή και χαμηλή πλαστικότητα. Όταν το μέταλλο έχει επαρκή πλαστικότητα και η ποσότητα της παραμόρφωσης δεν είναι μεγάλη, ή όταν η συνολική ποσότητα

Η παραμόρφωση είναι μεγάλη και η χρησιμοποιούμενη διαδικασία σφυρηλάτησης ευνοεί την πλαστική παραμόρφωση του μετάλλου, συχνά δεν χρησιμοποιείται θερμή σφυρηλάτηση, αλλά αντ' αυτού χρησιμοποιείται ψυχρή σφυρηλάτηση.

Για να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν περισσότερες εργασίες σφυρηλάτησης σε μία θέρμανση, το εύρος θερμοκρασίας μεταξύ της αρχικής θερμοκρασίας σφυρηλάτησης και της τελικής θερμοκρασίας σφυρηλάτησης της θερμής σφυρηλάτησης πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη.

Ωστόσο, εάν η αρχική θερμοκρασία σφυρηλάτησης είναι πολύ υψηλή, οι κόκκοι του μετάλλου μεγαλώσουν πολύ και θα προκαλέσουν υπερθέρμανση, η οποία θα μειώσει την ποιότητα των σφυρηλατητών εξαρτημάτων. Οι γενικά χρησιμοποιούμενες θερμοκρασίες θερμής σφυρηλάτησης

είναι: ανθρακούχο χάλυβα 800~1250℃; κράμα δομικό χάλυβα 850~1150℃; χάλυβας υψηλής ταχύτητας 900~1100℃; συνήθως χρησιμοποιούμενο κράμα αλουμινίου 380~500℃. κράμα τιτανίου 850~1000℃; ορείχαλκος 700 ~ 900℃. Όταν η θερμοκρασία είναι

κοντά στο σημείο τήξης του μετάλλου, θα συμβεί τήξη διακοκκωδών ουσιών χαμηλού σημείου τήξης και διακοκκώδης οξείδωση, με αποτέλεσμα την υπερκαύση. Υπερκαμένα κενά

τείνουν να σπάνε κατά τη σφυρηλάτηση